Jeszcze jeden horror o krwiożerczych zombi? Nie, tym razem raczej komedia, dość czarna zresztą i niepozbawiona pierwiastka gore - bo humor jest tu typowo wisielczy, a najzabawniejsze gagi obejmują wymyślne sposoby eksterminacji kanibali. To także film drogi, w którym na pierwszy plan wysuwa się emocjonalne i płciowe dojrzewanie bohatera - prawiczka. CZYTAJ WIĘCEJ

W roli głównej występuje tu nowy gwiazdor Hollywood Gerard Butler, kojarzony z wysokooktanową akcją. Jednak ci, którzy wybiorą się do kina, licząc na odrobinę adrenaliny i inteligentnego suspensu, dostaną potworną sztampę i tony wulgarnej przemocy w stylu torture porn. CZYTAJ WIĘCEJ

Romans młodzieżowy w deszczowo-posępnej tonacji. Wampir, wilkołak i małomówna cierpiętnica tworzą fatalny trójkąt, który stanowi ilustrację trudnej młodzieży i problemów dorastania. Interakcje między nimi stanowią nachalną amerykańską propagandę czystości przedmałżeńskiej. Efekty specjalne są na poziomie RFN-owskiego fantasy. Bawi tu niemal wszystko - sceny walk i image wilkołaków biegających po lesie z gołą klatą w jeansowych rybaczkach. Najwięcej radości dostarcza jednak warstwa słowna. Tak brazylijskich w duchu dialogów w hollywoodzkim filmie nie słyszałam od lat. CZYTAJ WIĘCEJ

Triumfator tegorocznego konkursu festiwalowego w Gdyni, dzieło debiutanta, film, który przywraca wiarę w polską kinematografię. Czarna komedia niczym wehikuł czasu przenosi nas w ponure lata 50. Ogląda się ten film z zapartym tchem i otwartymi ustami. Za sprawą stylowych zdjęć, ale także scenografii, kostiumów i charakteryzacji. Lankosz składa hołd silnym kobietom, które nie tylko potrafią przetrwać złe czasy i złych ludzi, ale też zachować nad nimi duchową wyższość. Całość jest błyskotliwie opowiedziana i brawurowo zrealizowana. CZYTAJ WIĘCEJ

Remake głośnego musicalu Alana Parkera z 1980 roku. Musical licealny. Mamy tu osadzoną we współczesnych realiach historię grupki młodych zdolnych, którzy zdają do słynnej LaGuardii (dziś nazywanej Fame School) - nowojorskiej szkoły sztuk scenicznych. Są to głównie dzieci bogatych rodziców, ale trafia się też trudna młodzież z getta i uczniowie o polskich korzeniach. Ich losy śledzimy przez cztery lata nauki: obserwujemy, jak z wstydliwych uczennic stają się frontmankami albo wyrastają na gwiazdy tańca. CZYTAJ WIĘCEJ

Film jest perfekcyjnie zrealizowany: ma idealnie dobrane plenery i wnętrza, charakteryzację i hipnotyzujące zdjęcia Arka Tomiaka. Widać tu zupełnie nową jakość. Borowskiemu udało się sprawić, by czterdziestu czterech aktorów zagrało bez jednej fałszywej nuty. To pierwsza od lat krajowa produkcja na światowym poziomie. CZYTAJ WIĘCEJ

W tej komedii romantycznej wszystko zaczyna się od małżeńskiej zdrady. Do głosu dochodzi temat dyskryminacji ze względu na wiek. Narracja przypomina tu ulotkę kampanii społecznej; dialogi służą edukowaniu ciemnych mas, a akcja skonstruowana jest z przykładów ilustrujących stawiane tezy. By nie stracić kontaktu z widzem, co pewien czas wrzuca się jakiś pikantny gag albo sentymentalne zapożyczenie z kasowego hitu. Zmarnowano tu spory potencjał komediowy i iskrzenie między aktorami. Catherine Zeta-Jonesa jest tu wyjątkowo ponętna. CZYTAJ WIĘCEJ

Film zaskakuje, miesza w głowie i w sercu. Emocjonalny nastrój faluje, ze strasznego przechodząc w zabawny, groteskowy i znów przykry, by nagle wybuchnąć adrenaliną. Ale nawet w sekwencjach czystej akcji widz nie może uwolnić się od balastu moralnego niepokoju. Ten film nie jest kolejnym pustym widowiskiem, w którym trzy kulawe dialogi mają być usprawiedliwieniem dla feerii efektów specjalnych. To eksperyment socjologiczny, demaskatorskie i wizjonerskie kino, które pozwala poczuć, jak to jest być nie z tej Ziemi. CZYTAJ WIĘCEJ

Lwia część akcji składa się z nieprawdopodobnych zbiegów okoliczności i kompletnie niemożliwych do przeprowadzenia w realnym świecie operacji. Nie mówiąc o całej masie uproszczeń i stereotypów. Razi tandetność scenariusza, który sięga po repertuar chwytów tak naiwnych, że nie powstydziłyby się ich romanse z Bollywood. Na wysokości zadania nie stanęła Uma Thurman. Zamiast lekkości, dowcipu i autoironii aktorka serwuje kreację na granicy karykatury - irytującą i zagraną na jedną nutę. CZYTAJ WIĘCEJ

Rzadki i godzien odnotowanie przykład kina uwrażliwionego społecznie, na dodatek zakorzenionego w ciągle kształtującej się codzienności i próbującego tę codzienność diagnozować. Tym ciekawiej, że badanie dotyczy ignorowanej zazwyczaj przez sztuki dramatyczne grupy nastoletnich dziewczynek. Poruszający film o gimnazjalistkach, które w centrach handlowych szukają sponsorów - starych, nadzianych, wszystko jedno, byle wypłacalnych i gotowych za seks w samochodzie kupić im jeansy albo komórkę. CZYTAJ WIĘCEJ

Thriller o seksualnych obsesjach z Beyonce Knowles w roli głównej. Pruderyjny, konserwatywny i szowinistyczny. Kino pod każdym względem wtórne, odtwórcze i bazujące na prostych uprzedzeniach. Kobiety są tu przedstawione jako archetypiczne samice, które pozorują karierę zawodową po to, by usidlić faceta. Stek bzdur motywowanych tanią psychologią, której niestety aktorstwo nie jest w stanie wyretuszować. Przeciętnie zagrana, bez budżetu i bez pazura, Obsesja to typowe kino klasy C - fałszywe, frustrujące i niespełniające swoich obietnic. CZYTAJ WIĘCEJ

Polska komedia nostalgiczna - wyrosła z tęsknoty za przeszłością, złotą erą polskich komedii, starą Warszawą i wspomnieniami bohaterskich zrywów. Pomostem łączącym owe westchnienia jest Jan Machulski, odtwórca głównej roli - to właśnie jego dorobek inspirował twórców filmu. Tytuł okazał się dla niego proroczy: film wchodzi na ekrany post mortem aktora. CZYTAJ WIĘCEJ

Remake klasycznego thrillera sensacyjnego z lat 70. Mamy tu dwóch niewątpliwych faworytów Hollywoodu - Washingtona i Travoltę, którzy dosłownie prześcigają się w aktorskich trikach. Spektakularnie sfotografowana i nieszczędząca kosztownych efektów fabuła. Niestety, przerost formy nad treścią i sensacji nad prawdopodobieństwem okazał się zabójczy dla suspensu i adrenaliny. CZYTAJ WIĘCEJ

Remake słynnego ze swojej brutalności debiutanckiego filmu Wesa Cravena z lat 70. Nakręcony w 1972 roku Ostatni dom po lewej, który trafił do kin w mocno ocenzurowanej wersji, zapoczątkował nową tendencję w kinie grozy. Oryginał pokazywał ciemną stronę natury ludzkiej, remake jest już tylko wulgarną rozrywką dla "wrażliwych inaczej". CZYTAJ WIĘCEJ

Komedia romantyczna dla facetów. Niby schemat jest ten sam: masa zabawnych perypetii ma zostać pokonana, by mógł się odbyć ślubny happy end. Różnica polega na zmianie punktu widzenia z żeńskiego na męski. Film jest majstersztykiem scenariuszowym. Soczyste, wyraziste postacie, świetne dialogi. Nie dziwię się ludziom, którzy podczas seansu zalewali się łzami i spadali z krzeseł. CZYTAJ WIĘCEJ

Komedia romantyczna naznaczona piętnem delikatnej satyry. Próba odpowiedzi na pytania: jak przekonać do siebie obcego faceta; czy przyjaźń to rodzaj związku bez seksu; czy mężczyźni mają prawo do równie czułej i bliskiej relacji co kobiety? Twórcy bawią się stereotypami na temat płciowych zachowań stadnych, dają widzowi poczucie uczestnictwa we wnikliwym badaniu przedziwnych form życia społecznego. To film o wyższości przyjaźni nad uczuciem sterowanym hormonami i pierwotnym instynktem. CZYTAJ WIĘCEJ

Ekranizacja szóstej, przedostatniej części książkowej sagi J.K. Rowling o młodych czarodziejach wydaje się wyrastać poza ramy bajki dla dzieci. I nie chodzi tu wcale o wagę problemów, które spadają na barki młodych bohaterów, ani o zło i wyrachowanie ich przeciwników, ani nawet o atmosferę osaczenia i zbliżającej się apokalipsy. Decyduje kontrast i głębia psychologiczna, których poprzednie filmy były pozbawione. Harry i jego przyjaciele są u progu dorosłości, w tzw. okresie dojrzewania. CZYTAJ WIĘCEJ

Thriller psychologiczny z zadatkami na horror. Na odizolowanej od świata irlandzkiej wysepce dochodzi do dziwnego wypadku z udziałem 15-letniej Dorothy, która zostaje oskarżona o znęcanie się nad niemowlęciem. Niegościnna, złowroga aura wyspy i jej żyjący według religijnych przesądów mieszkańcy utrudniają śledztwo. W plastycznych, ciemnych zdjęciach wyspiarskich krajobrazów można odnaleźć atmosferę mrocznych irlandzkich dramatów społecznych. CZYTAJ WIĘCEJ

Komedia romantyczna. Pozbawiona znanych nazwisk w obsadzie. Produkcja jest filmem prawie niezależnym i ma charakter nader osobisty - tak przynajmniej twierdzi jej scenarzysta i reżyser, Jason Todd Ipson, któremu filmowa historia objawiła się we śnie. Pozycja dla amatorów nieco płytkich dowcipów i przewidywalnych happy endów z przebłyskami prawdziwych perełek humoru. CZYTAJ WIĘCEJ

Trzecia odsłona kultowej animacji o zwierzętach ery lodowcowej. Dziwaczne stado wkracza w fazę rodzinnej stabilizacji. "Trójka" jest równie urocza co poprzednie części i zdecydowanie bardziej widowiskowa. To także najbardziej sentymentalna część serii. Wszystko tu kręci się wokół miłości, zakładania rodziny i oczekiwania na potomstwo. CZYTAJ WIĘCEJ